شناسایی نحوه و میزان تأثیر عناصر پیاده رو های شهری بر ابعاد و مؤلفه های سلامت عابران

طراحی شهری پایدار به عنوان علمی جوان در حوزه زندگی روزمره در فضاهای شهری، می­تواند نقشی اساسی در ارتقای سلامت شهروندان ایفا نماید. سلامت و بهداشت در روند تکامل تاریخی بشر از زمان باستان تاکنون به عنوان موضوعی مطرح بوده  که جوامع همواره با آن در تعامل بوده­اند؛ به طوری که سلامت و رفاه مردم یک شهر، شاخص مهمی برای نشان دادن میزان موفقیت سیاست­های توسعه پایدار آن شهر است. در این رابطه، یکی از فضاهایی که شاهد حضور پررنگ مردم و همچنین نمود فعالیت­های فیزیکی آنها در شهرها هستیم، پیاده­رو­های شهری می­باشد که عضو جدایی­ناپذیر خیابان­ها بوده و تعامل انسان را در کنار ساخته­هایش (یعنی اتومبیل­ها) ممکن ساخته است. نکته قابل تأمل این است که سلامت عابران تنها به بعد جسمانی و در ارتباط با خطرات و مضرات ناشی از سوی اتومبیل­ها محدود نمی­شود، بلکه بسیاری از عوامل دیگر نیز در محیط پیاده­رو می­توانند بر سلامت عابران تأثیر بگذارند. با این توصیف، ضروری است تا اقداماتی برای حفظ و تقویت سلامت عابرین پیاده در تمامی ابعاد آن صورت گیرد. این مقاله برای پاسخ به این سؤال که کدام عناصر پیاده­رو­های شهری بر سلامت عابران اثرگذار می­باشند و نحوه و میزان این تأثیر به چه نحو است، با استفاده از روش همبستگی کیفی اقدام به جستجوی این رابطه می­کند. یافته­ها نشان می­دهند، تجهیزات سرگرمی روی زمین، کاربری­های حاشیه، رنگ مصالح و گلدان­ها و درختچه­های گلدانی، بیشترین تأثیر را بر مؤلفه­های سلامت عابران دارند. از طرفی سطوح پیاده­رو­ها بر سلامت جسمانی، مبلمانپیاده­رو بر سلامت اجتماعی، پوشش گیاهی بر سلامت روانی  و عناصر نرمپیاده­رو بر سلامت اجتماعی و روانی بیشترین تأثیر را می­گذارند.